ஸ்வாமி மலை

              நான் (ஸ்னேகா) வேலையெல்லாம் முடித்துவிட்டு Lehninger Principles of Biochemistry புத்தகத்தை எடுத்துப் படிக்க உட்கார்ந்தேன்.  படிக்க உட்கார்ந்தேன் என்றவுடன் காலேஜ் ஸ்டூடண்ட் என்று நினைக்காதீங்க. அதெல்லாம் பதினோரு வருஷத்துக்கு முன்னாலேயே முடிச்சாச்சு.  அப்புறம் ஏன் படிக்கிறேன்னு கேக்கறீங்களா?  சொல்றேன்.

             +2-வில் நிறைய மார்க் வாங்கி அண்ணா யுனிவர்சிட்டியில் B.Tech (industrial biotech) படித்தேன்.  படிச்சேன்னா, சும்மா இல்ல; காலேஜ் ஸ்டூடண்ட்ஸ், professors, ஏன் principal கூட 'யாரிந்தப் பொண்ணு' என்று வியந்து பார்க்கும்படி படிச்சேன்.  Biotech உலகத்தையே தலைகீழே புரட்டிப் போடவேண்டும் என்ற வெறியில் படித்தேன்.  ஆனால் final year முடிச்சவுடனே கல்யாணம்.

                அவரைப் பார்த்தவுடனே என் கனவெல்லாம் மாறி, நினைவெல்லாம் அவராக ஆனேன்.  அப்புறமென்ன, ஒரு வருஷத்தில் அழகாக ந்ருத்யா பிறந்தாள்.  பின் என் கனவு நினைவு எல்லாம் ந்ருத்யாதான்.  ஒரு வினாடிகூட அவளைப் பற்றி சிந்திக்காமல் இருந்ததில்லை.  அவளை யாரிடமும் விட்டு விட்டு ஒரு மணி நேரம்கூட என்னால் இருக்க முடிந்ததில்லை.  அவளும் school போய் அடுத்து பிறந்த நரேஷும் kindergarten போயாச்சு.   என் கணவர் ரெண்டு வருஷத்துக்கு முன்னாடியே 'பணத்துக்காக இல்ல. நீ படிச்ச படிப்பு வீணாக வேண்டாமே.  நீ வேணா வேலைக்குப் போயேன். பசங்க ஸ்கூல் முடிஞ்சு கொஞ்ச நேரம் day care-ல இருக்கட்டும்' என்று சொன்னார்.  நாந்தான் பசங்களை day care-ல் விடப் பயந்து வேலைக்குப் போக மறுத்தேன்.

              இப்ப ஒரு வருஷத்துக்கு முன்னால linkedIn network-ல சேர்ந்து தொலைச்சேன்.  என் கூடப் படித்தவர்களெல்லாம் career-ல நல்ல முன்னேறியிருக்கறதைப் பார்த்ததும் மனசு அடிச்சுக்க ஆரம்பிச்சுடுத்து. என்ன செய்ய!!. இவ்வளவு நாள் மறந்த கனவு இராப்பகலாக என்னை வாட்ட ஆரம்பித்தது. கணவரிடம் புலம்பித் தீர்த்தேன். அவரும் ' நீ ஒரு முறை வேலைக்குத்தான் போய்ப் பாரேன்.  குழந்தைகளுக்கோ உனக்கோ எந்த விதத்திலாவது இடஞ்சலாயிருந்தால் பிறகு விட்டுவிடலாம். try பண்ணாம இருந்துட்டு, பின்னால வருத்தப்படறதுல பிரயோஜனமில்லை' என்று advice செய்தார்.

               ரொம்ப தயங்கி மெதுவாகப் போனமாதம்தான் வேலைக்கு apply செய்ய ஆரம்பித்தேன். என் அதிர்ஷ்டம் (அல்லது துரதிர்ஷ்டம்!!!) சென்ற வாரம் biomed கம்பெனியிலிருந்து interview letter வந்தது.  இவ்வளவு சீக்கிரம் அதுவும் ஒரு பெரிய கம்பெனியிலிருந்து லெட்டர் வரும் என்று எதிபார்க்கலை.  இன்னும் ரெண்டு நாள்ல interview.  அதான் ஒருவாரமா biochemistry book-ஆ படிச்சுண்டிருக்கேன்.  என்னால நல்லா பண்ண முடியுமா என்று கவலை.  எவ்வளவு முறை புத்தகங்களைப் புரட்டினாலும் திருப்தி வரமாட்டேங்கிறது.

                 என் பொண்ணு ந்ருத்யா நாளைக்கு நடக்கவிருக்கும் maths test-க்குப் படிச்சுட்டு POGOவில் 'சுனைனா' பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள். அவளுடைய friend phone பண்ணி ஏதோ சந்தேகம் கேட்க வருவதாக சொன்னாள்.  அவள் வந்தபின் ந்ருத்யா அவளுக்கு maths சொல்லிக் கொடுத்தாள்.  போகும்போது ந்ருத்யாவின் தோழி " நீ எப்படி இவ்வளவு கூலா இருக்க.  எனக்கும் உன்ன மாதிரி இருக்கணும்னு ஆசையா இருக்கு" என்றாள். " அதுவா,  நீயும் எங்கம்மா சொன்ன tips எல்லாம் follow பண்ணு. சீக்கிரம் நீயும் என்ன மாதிரி ஆயிடுவே. எப்பவும் புக்கும் கையுமா இருந்தா எங்கம்மாவுக்குப் பிடிக்காது.  படிக்கிற நேரம் முழுக் கவனத்தோட படிக்கணும்.  புரிஞ்சிண்டு படிக்கணும்னு சொல்லுவார். அப்படிப் புரிஞ்சிண்டு படிச்சால் ஆயுசுக்கும் மறக்காது.  அப்படித் தெளிவா படிச்சதால என்னால் நல்லா எழுத முடியும் என்கிற முழு நம்பிக்கையோட இருந்தால் exam fear வராதுன்னு சொல்லுவார்.  சின்ன வயதிலேர்ந்து அதை practice செய்யறேன்.  அதனால் இந்த sixth standard exam எனக்குப் பெரிய விஷயமாகத் தெரியவில்லை.  நீயும் இத try பண்ணிப் பாரு" என்றாள்.  அதைக் கேட்டு என் கணவர் என்னைப் பார்த்து சிரித்தார்.  என்னை சூழ்ந்திருந்த திரை சட்டென்று விலகி நான் தெளிவானேன்.  Lehningher principles-ஐக் கீழே வைத்துவிட்டு நம்பிக்கையுடன் என் மகன் நரேஷுடன் car race விளையாடச் சென்றேன்.